เหมันต์หวนคืนดั่งฝันตื่นหนึ่ง

บทนำ 

เมื่อเซียวฮองเฮาสิ้นพระชนม์ รัชทายาทในวัยเก้าชันษาถูกส่งให้ไปอยู่ในการดูแลของเจิ้งกุ้ยเฟย ธิดาของอัครเสนาบดีเจิ้งชิงหลิว 

เจิ้งซือเหยียน หรือ เจิ้งกุ้ยเฟยที่เล่าลือกันว่างดงามยิ่งกว่าบุปผาทั้งใต้หล้ารวมกัน เข้าวังมาเพียงไม่นานก็ได้รับความโปรดปรานอย่างมาก 

หลังเซียวฮองเฮาสิ้นพระชนม์เพียงหนึ่งปีเศษก็ถูกแต่งตั้งขึ้นเป็นเจิ้งฮองเฮาและให้กำเนิดองค์ชายสี่ในปีเดียวกัน 

ทันทีที่องค์ชายสี่ถือกำเนิด ตำแหน่งขององค์รัชทายาทเริ่มเห็นเค้ารางสั่นคลอนตั้งแต่นั้น 

ภายใต้การคุมอำนาจฝ่ายในอย่างเต็มตัว สนมชายามากมายบ้างไม่ถูกสั่งประหารก็ถูกส่งเข้าตำหนักเย็น พระโอรสของฮ่องเต้ที่มีเพียงสี่พระองค์  องค์ชายรองตกน้ำสิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังเยาว์ องค์ชายสามก็พระวรกายอ่อนแออมโรค หมอหลวงกราบทูลว่ามีพระชนมายุอยู่ได้ไม่เกินยี่สิบชันษาเท่านั้น 

ส่วนองค์ชายใหญ่สวี่จวินผู้มีตำแหน่งองค์รัชทายาทถูกปลดในวัยสิบสองชันษาเนื่องจากประพฤติผิดคุณธรรมว่าด้วยเรื่องความกตัญญู  และถูกส่งไปอยู่เมืองหนานหลิง ดินแดนทางใต้ในขอบเขตหนานเยียนดินแดนศักดินาของซู่อ๋องพระอนุชาต่างพระมารดาของเทียนหย่งฮ่องเต้ 

ระหว่างทางเกิดเหตุไม่คาดฝันมีโจรกบฏใจกล้าคิดปล้นชิงขบวนหลวง นอกจากทรัพย์สมบัติที่ถูกแย่งชิงองค์ชายสวี่จวินก็หายสาปสูญนับแต่นั้น 

ไม่ว่าค้นหาอย่างไรก็คล้ายว่าจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย 

นับว่าเหลือเพียงองค์ชายสี่สวี่เซวียนเท่านั้นที่สามารถสืบทอดราชบัลลังก์ได้ 

ฝ่ายในมีเจิ้งฮองเฮากุมอำนาจเด็ดขาดคนเดียว แม้แต่ไทเฮายังถอนตัวไปอยู่วิหารชิงหมินสวดมนต์ภาวนาเพื่อบรรลุทางธรรมหลบลี้ออกจากการแก่งแย่งชิงดีทั้งปวง 

เทียนหย่งฮ่องเต้ นามสวี่จ้วน เมื่อแรกครองบัลลังก์นับว่าปกครองบ้านเมืองด้วยปรีชาสามารถ เพียงระยะเวลาไม่ถึงสิบปีกลับหลุ่มหลงมัวเมาสุรานารี อีกทั้งเลอะเลือนเห็นดีเห็นชอบกับเหล่าขุนนางกังฉินช่างสอพลอ กลั่นแกล้งยัดข้อหาขุนนางตงฉินผู้ภักดี วันๆใฝ่หาแต่ยาอายุวัฒนะเพื่อให้ตนเองเสพสุขไปชั่วกาล คิดแต่จะหาความสุขสำราญ ไม่ใส่ใจประชาราษฏบ้านเมือง 

ในยุคสมัยที่เหล่ากังฉินเฟื่องฟู ชายแดนคุกรุ่นด้วยไฟสงครามยืดเยื้อราวกับจะไม่มีวันมอดดับ ราษฏรยากจนค้นแค้นไม่มีแม้ข้าวสารกรอกหม้อ ทว่าราชสำนักยังคงใช้จ่ายฟุ่มเฟือย จัดงานเลี้ยงร่ำสุราเคล้านารีไม่เว้นแต่ละวัน 

ยามท้องพระคลังร่อยหลอก็รีดนาทาเร้นจนชาวบ้านอับจนหนทาง จนต้องหนีเข้าป่ารวมกลุ่มก่อตั้งกบฏกองโจรมากมาย 

หลังจากสกุลเซียวล่มสลาย ราชสำนักฟอนเฟะจนเกินเยียวยา 

วังหน้ามีอัครเสนาบดีเจิ้งชิวหลิวคอยว่าราชกาล แม้แต่ฏีกาทุกเรื่องทุกฉบับยังต้องส่งเข้าจวนอัครเสนาบดีเป็นผู้อนุมัติก่อนจึงจะถูกส่งถึงพระหัตถ์ฮ่องเต้ 

บัดนี้ทุกคนจึงตระหนักได้แล้วว่าอำนาจสูงสุดของแผ่นดินถูกบริหารผูกขาดอยู่ในมือคนคนเดียว 

วันใดที่ฮ่องเต้ไม่ออกว่าราชกาล ในห้องโถงของคฤหาสน์สกุลเจิ้งจะมีเหล่าขุนนางมากมายปรึกษาว่าราชกาลราวกับเป็นท้องพระโรงอีกแห่งหนึ่งก็ไม่ปาน เพื่อเปิดโอกาสให้พวกพ้องขุนนางฝ่ายเดียวกันหาผลประโยชน์ตักตวงใส่ตนอย่างไม่ละอายฟ้าดิน 

มีการซื้อขายตำแหน่งหน้าที่ทุกหัวระแหง เล่าลือกันว่าในคลังสมบัติของสกุลเจิ้งมีทรัพย์สมบัติมหาศาลที่สามารถเติมท้องพระคลังจนล้นออกมาข้างนอกได้ทีเดียว 

ส่วนขุนนางคนละฝั่งนั้นเล่า บ้างไม่ถูกประหารก็โดนเนรเทศไปอยู่ชายแดน  แม้แต่ตระกูลเซียวของเซียวฮองเฮาและตระกูลติงรากฐานความมั่งคั่งอันดับหนึ่งของต้าเยียนยังถูกสังหารสังเวยความละโมบ 

ส่วนตระกูลหลีที่ใช้เลือดเนื้อปกป้องแผ่นดินในสมรภูมิรบมาหลายชั่วคน สุดท้ายถูกตราหน้าว่าเป็นกบฏขายแผ่นดิน พวกพ้องต่างถูกพลิกบัญชีเก่าขึ้นมา ทั้งถูกร้องเรียนถูกจับกุม แม้แต่ยัดข้อหาก็ทำได้อย่างไม่เปลืองแรง 

ผู้คนในราชสำนัก มีผู้ใดต้านทานอำนาจและความหอมหวานของเงินทองได้? ต่อให้เจ้าทำได้ แล้วคนข้างกายเจ้าเล่า  ทำได้หรือไม่? 

หากคำนึงอนาคตและคนที่ต้องดูแล แผ่นหลังที่เคยตั้งตรง อย่างไรเสียก็ต้องค้อมลงมา 

'ใครตามข้าอยู่ ใครขวางข้าม้วย' 

แผ่นดินนี้แม้จะมีคนตระกูลสวี่เป็นฮ่องเต้ แต่ผู้ที่คอยชักใยชี้เป็นชี้ตายอยู่เบื้องหลังกลับเป็นคนตะกูลเจิ้ง